Państwo Środka to przede wszystkim kultura licząca sobie kilka tysięcy lat. Kultura o wiele starsza, niż europejska, kultura, która naszą kulturę wielokrotnie wyprzedzała i przewyższała.
Jej wytwory - Mur Chiński , wspaniałe buddyjskie klasztory, pałace kolejnych cesarzy to jednak tylko jeden z licznych atutów kraju. Jednym z największych są bowiem ludzie. W konfucjańskim kręgu kulturowym szacunek do innych, gościnność i dobroduszność są czymś naturalnym. Podróżny może doświadczać tego na każdym kroku.
Jeśli dodać do tego fakt, iż w niektórych regionach przybysz z Europy nadal budzi zdziwienie i życzliwą ciekawość i że miejscowi mieszkańcy w tego typu kontaktach chętnie okazują swoją bezinteresowną pomoc, zyskamy w miarę pełny obraz ludzi, których w Chinach możemy spotkać.
Chiny to także kraj o niezwykle bogatej przyrodzie. W jego granicach obejrzeć możemy wspaniałe pustynie, stepy, malownicze pola ryżowe, doliny wielkich, majestatycznych rzek, takich jak Jangcy, czy tropikalne lasy.
Na południu znajduje się najwyższa na świecie Wyżyna Tybetańska, otoczona masywami Himalajów, Karakorum i Kunlun. Kraj ten obfituje w tereny dziewicze, na których nie widać jeszcze śladów działalności człowieka. Większe miasta, takie jak Pekin, mogą się czasami wydawać skansenem, odzwierciedlającym wygląd miast w bloku byłego ZSRR. To pierwsze wrażenie, jakkolwiek ciekawe, może być mylące.
Chiny są dziś areną wielkich przemian społecznych i gospodarczych. System Chin, choć powoli, jednak demokratyzuje się. Skutki tego już mogą odczuć turyści, albowiem na nich Państwo Środka staje się otwarte w coraz większym stopniu.
Warto zatem odwiedzić to egzotyczne państwo i przekonać się, jak fascynującym doświadczeniem może być obcowanie z tak egzotyczną, a jednocześnie tak przyjazną kulturą.
Chiny leżą w trzech strefach klimatycznych: zwrotnikowej (południowe wybrzeża oraz wyspy), podzwrotnikowej (zachodnia, środkowa i wschodnia część kraju) oraz umiarkowanej (północne i północno-wschodnie Chiny).
Południowo-wschodnia i wschodnia część kraju ma klimat monsunowy z porą deszczową i suchą. Odradzamy wizyty w tej części w porze monsunowej - nie tylko ze względu na złą pogodę, ale także ze względu na to, iż wiejące silne wiary i mocne opady bywają w tam niebezpieczne.
Średnia temperatura w styczniu jest w Chinach dosyć zróżnicowana: od -5°C w, 12-16°C na wybrzeżu Morza Południowochińskiego, do 20°C i powyżej na wyspach południowych. Prawdziwe mrozy panują zimą tylko na północy Chin, nawet do - 30 stopni w północno - wschodniej części. Najlepszym terminem na wizytę są zatem raczej miesiące ciepłe.
Jeśli jednak jest to możliwe, starajmy się wybierać do Chin poza lipcem i sierpniem - w całym kraju panuje wtedy pora deszczowa, łagodna dosyć na zachodzie i w we wnętrzu kraju. Na suchych obszarach zachodu występują wtedy natomiast burze pyłowe, a kurz unosi się w powietrzu cały czas.
Facebook