Opis

Kenia to miejsce będące kwintesencją spełniania marzenia o Afryce. Zachwyca niezrównaną różnorodnością krajobrazów, W granicach tego kraju znaleźć można bowiem lasy, sawanny, półpustynie i pustynie. Na zachodzie znajduje się kenijska część olbrzymiego Jeziora Wiktorii. Nad równinami kraju górują wulkaniczne masywy.
Także ludność Kenii jest niezwykle różnorodna. Zamieszkują ją liczne plemiona, między innymi Kikuju , Luhya, Luo , Kamba , Kalendżin , Niloci (Turkana, Masajowie); kuszyci (Somalijczycy, Borana, Galla). Poza rdzennymi mieskzańcami, w Kenii spotkac można także Europejczyków, Azjatów i Arabów.
Jednak tym, co najczęściej przyciąga gości jest tutejsza fauna. To w Kenii możan zobaczyć zwierzęta, które większość mieszkańców naszego globu może obejrzeć tylko w egzotycznych programach przyrodniczych. To w Kenii żyją dostojne słonie afrykańskie, zwinne i szybkie gepardy, potężne czarne bawoły, wysokie żyrafy, zebry i władcy wszystkich zwierząt - lwy.
Ten rolniczy kraj obecnie zmienia swoją strukturę zatrudnienia. Coraz więcej osób zaczyna żyć z obsługi nasilającego się ruchu turystycznego, jako iż infrastruktura tworzona z myślą o zagranicznych gościach wciąż się rozwija. Kenia nie jest na szczęście jeszcze zadeptana przez turystów. Wciąż można tam zobaczyć miejsca nieskażone wpływem cywilizacji zachodniej, dziewiczą naturę, kulturę, której serce biło w tym miejscu na długo przed przybyciem białego człowieka.

Ciekawostki

Bardzo interesujące nie tylko dla antropologów są dawne zwyczaje ludów Luo. Był to jeden z niewielu ludów na świecie, wśród którego występowała poliandria - czyli związki małżeńskiej jednej kobiety z kilkoma mężczyznami naraz. Co było tego przyczyną?
Wśród Luo żonę trzeba było sobie kupić. Rodzinie płaciło się zazwyczaj w bydle. Najbogatsi mężczyźni w plemieniu mogli mieć po kilka żon. Rodziło to spora nierówność - jako iż średnio zamożni mieli po jednej, najbiedniejsi mężczyźni musieli borykać się z problemem braku żony. W społeczeństwach pierwotnych każda jednostak musiała mieć rodzinę, inaczej nie mogła funkcjonować. Nic zatem dziwnego, że Luo poradzili sobie z tym problemem w dosyć oryginalny sposób.
Najbiedniejsi mężczyźni żonę mogli zdobyć na dwa sposoby. Grupa mężczyzn porywała kobietę z sąsiedniej wioski, unikając w ten sposób płacenia za nią jej rodzinie, albo wioska składała się na żonę dla kilku najbiedniejszych mieszkańców płci męskiej. W obu wypadkach żona była żoną kilku mężów - powstawało poliandryczne małżeństwo. Wbrew temu, co można przypuszczać, los kobiety w takim związku nie był taki zły. Jej mężowie musieli się bowiem bardzo starać, by żona od nich nie uciekła. Na drugą wioska już by się nie złożyła, porwanie drugiej byłoby też nowym ryzykiem. Żony pozostawały w takich związkach na ogół dobrowolnie - mężowie traktowali je bowiem jak pępki świata.