Opis

Już kilkanaście kilometrów od hiszpańskich brzegów zaczyna się zupełnie inny, fascynujący świat. Maroko - brama Afryki - kusi podróżnika różnorodnością krajobrazów i mozaiką kultur.
Maroko to w przeważającej części kraj górzysty lub wyżynny. Z południowego zachodu na północny wschód ciągną się trzy pasma Atlasu: Atlas Wysoki ( najwyższe wzniesienie: Dżabal Tukbal - 4165 m. n. p. m.), Średni ( Bu Nasr - 3340 m. n. p. m.) i, najniższy, Antyatlas ( Imgut - 2531 m. n. p. m.). Ponadto równolegle do wybrzeża Morza Śródziemnego położone jest inne pasmo górskie - Ar Rif ( Dżabal Tidghin 2456 m. n. p. m.).
Północne stoki gór porastają lasy dębowe i cedrowe - prawdziwa rzadkość w tym rejonie Afryki. Zdecydowaną większość kraju pokrywają bowiem stepy i pustynie. Największą i najbardziej znaną z nich jest oczywiście Sahara. Jej piaszczyste wydmy ciągną się wzdłuż granicy z Algierią. Oprócz niezwykłych krajobrazów, w Maroku można także zobaczyć mnóstwo gatunków zwierząt i roślin. Obok znanych z własnego podwórka zięb, dzięciołów, czy wron, podróżnik może spotkać m. in. ibisy, strusie czy flamingi. W górach dość częstym widokiem są stada muflonów - kozic górskich. Na terenach pustynnych można zobaczyć gazele, fenki (pustynne lisy), a także małpy. W całym Maroku pospolite są wygrzewające się w promieniach północnoafrykańskiego słońca gekony - niewielkie, owadożerne jasczurki.

Historia

Pierwotnymi mieszkańcami Maroka byli Berberowie. Ci północnoafrykańscy koczownicy już w IV w. p. n. e. utworzyli królestwo Mauretanii na północnych terenach dzisiejszego kraju. W pierwszym wieku zostało ono podbite przez Rzymian. Później ziemie te znajdowały się kolejno pod panowaniem Wandalów, Bizancjum, aż wreszcie Ummajadów - arabskich kalifów. To właśnie od włączenia do Kalifatu rozpoczęły się lata marokańskiej świetności. Po trwającym około dwustu lat okresie wojen domowych do Maroka przyłączone zostały między XI a XIII wiekiem tereny Andaluzji, Trypolisu i Tunezji. Kres ekspansji przyniosła dopiero bitwa z wojskami chrześcijańskimi pod Las Navas de Tolosa (1212). Tak rozpoczął się kres potęgi Maroka, przypieczętowany przekształceniem Maroka na początku ubiegłego wieku we francuski protektorat. Północna część marokańskiego terytorium pozostawała pod panowaniem hiszpańskim. Marokańczycy nie porzucili jednak myśli o odzyskaniu niepodległości. W 1921 wybuchło powstanie Rifenów, w wyniku którego powstała niepodległa Republika Rif. Zostałą ona zlikwidowana w 1926 przez połączone siły francusko - hiszpańskie. Kolejna rewolta, także stłumiona przez Francuzów, wybuchła w 1937. Marokańczycy osiągnęli swój cel drugiego marca 1956 roku. Francja zrzekła się protektoratu, Hiszpanie także opuścili marokańskie ziemie, zostawiając sobie jednakże Ceutę i Menilę. Powstało Królestwo Maroka. W 1962 roku przekształciło się ono w monarchię konstytucyjną.
W 1972 prawa wyborcze otrzymały kobiety, w 1993 w parlamencie zasiadły dwie pierwsze panie. To właśnie w rękach wybieranego w wolnych wyborach parlamentu spoczywa dziś większość kompetencji. Mimo to król cieszy się wielkim szacunkiem poddanych, a znajomość nawet z którymś z jego odległych krewnych jest w stanie otworzyć w Maroku wiele drzwi.