Opis

Norwegia, położona w Europie Północnej, na wybrzeżu Morza Północnego i Oceanu Atlantyckiego, na zachód od Szwecji, to wyżynno-górzysty kraj (ponad 50% powierzchni leży powyżej 600 m n.p.m.). Wzdłuż całego państwa ciągną się Góry Skandynawskie (najwyższy szczyt to Galdhopiggen: 2469 m n.p.m.), których najwyżej położone partie pokryte są ok. 1700 lodowcami. Największym z nich jest Jostedalsbreen, będący równocześnie największym lodowcem w Europie. Charakterystyczną cechą Gór Skandynawskich są rozległe płaskowyże, z których największe to Hardangervidda i Jotunheimen. miesięczne temperatury przez cały rok utrzymują się powyżej zera. O Norwegii mówi się, że jest jednym z nielicznych krajów na świecie, w których jednocześnie występują wszystkie cztery pory roku. Biorąc jednak pod uwagę rozciągłość kraju, należy liczyć się z faktem przeplatania pór roku w zależności od miejsca, w którym się znajduje. Na przełomie wiosny i lata można pływać kajakiem po świeżo rozmarzniętych rzekach lub też jeździć na nartach w wyższych partiach gór.

Kiedy jechać?

Norwegię najlepiej zwiedzać od połowy czerwca do połowy sierpnia. Należy pamiętać, że sezon oficjalnie kończy się 15 sierpnia i po tym terminie część muzeów może być nieczynna lub na przykład udostępniona zwiedzającym jedynie w weekendy. Mogą się pojawić również problemy z noclegami (dotyczy to obiektów sezonowych). Jeżeli jednak ktoś jedzie do Norwegii, by podziwiać przyrodę, druga połowa sierpnia jest jak najbardziej odpowiednia.

Aktywny wypoczynek

W Norwegii można uprawiać niemal każdy rodzaj sportu. Latem szeroko rozpowszechnione są wędrówki górskie, wycieczki rowerowe, spływy kajakowe oraz wędkowanie. Nie brak również możliwości uprawiania nurkowania i wspinaczek wysokogórskich, a w pewnych regionach organizowane są nawet polowania. Zimą dużą popularnością cieszy się narciarstwo zjazdowe oraz biegowe, a także wyścigi psich zaprzęgów.

Wędkarstwo i kajakarstwo

Norweskie rzeki podbiegunowe stanowią wyśmienite warunki dla spływów kajakowych i wędkarzy. Lakselv w Finnmarku słynie z połowów łososia (nazwa rzeki znaczy dosłownie "rzeka łososia"), a wymarzonym łowiskiem dla wędkarzy są też wody opływające Lofoty. W całej Norwegii wędkarze muszą wykupić regionalne karty wędkarskie, które są ważne jeden dzień, tydzień lub cały sezon; ich sprzedaż prowadzą hotele, kempingi i biura turystyczne. Za możliwość łowienia w jeziorach i rzekach Norwegii oraz za połowy w morzu (np. łososia lub pstrąga) trzeba też uiścić opłatę w jednym z urzędów pocztowych. W razie korzystania z własnego sprzętu wędkarskiego, zgodnie z obowiązującymi tu przepisami należy go zdezynfekować przed użyciem. w wydawanej przez NORTRA broszurze Angling in Norway zamieszcza się pełny wykaz ryb, których łowienie jest dozwolone.

Kuchnia

Podróżując po Norwegii, można nabrać przekonania, że narodowym daniem Norwegów jest pizza, podawana wszędzie - od budki na parkingu po ekskluzywną restaurację w centrum Oslo. Chcąc jednak zjeść dobrą pizzę, lepiej wybrać się do lokalu, w którego nazwie występuje słowo "pizzeria" lub należy on do znanych sieci, np. Dolly Dimples, Pizza Hut, Peppes Pizza. Ponadto w jadłospisie powinno figurować co najmniej kilkanaście rodzajów pizzy (z podanymi rozmiarami). Oprócz pizzerii popularne są również restauracje z kuchnią dalekowschodnią (wietnamską, chińską, hinduską, a nawet japońską). W Norwegii podaje się oczywiście sporo dań narodowych, do których należą ryby (szczególnie łosoś) oraz potrawy z renifera lub łosia. Prawie wszędzie można kupić przekąski: dania w stylu hamburgera oraz kiełbaski z chlebem, frytkami lub w cieście.

Obyczaje i tradycje

Norwegowie są bardzo dumni ze swych korzeni i pieczołowicie pielęgnują tradycje kulturowe, czego najbardziej widocznym elementem są stroje ludowe o różnej kolorystyce, wzorach i elementach (w zależności od regionu). Podczas obchodów święta narodowego, 17 maja, w całym kraju odbywają się uroczyste parady, których uczestnicy ubrani są w stroje ludowe. Norwegowie wkładaj ą je także z okazji innych świąt, zarówno państwowych, jak i rodzinnych. W całym kraju są również liczne muzea ludowe, przedstawiające budownictwo oraz kulturę odrębną dla każdego regionu. Dla obcokrajowca nie ma między nimi wielkiej różnicy i po obejrzeniu kilku skansenów każdy następny wygląda tak samo. Miejsca te najlepiej zwiedzać z przewodnikiem oraz w czasie wakacji, kiedy to można przyglądać się pracy rzemieślników, skosztować tradycyjnych wypieków i kupić coś na pamiątkę. nie ma mowy o zaśmiecaniu dróg lub miejsc publicznych, nie wspominając już o lasach czy górach. Ważne miejsce w kulturze norweskiej zajmują sagi - średniowieczne, ustnie przekazywane historie opowiadaj ące o życiu i dokonaniach mężnych ludzi. Wiele z tych opowieści spisano i te zachowały się do dzisiejszych czasów. Bardzo popularne jest też opowiadanie baśni, w których dominującą rolę odgrywają różne nadnaturalne stwory. Największą popularnością wśród nich cieszy się troll, który z czasem stał się jednym z symbolów Norwegii (można go znaleźć w każdym sklepie z pamiątkami). Jak głoszą legendy, istoty te mieszkają w gęstych lasach, na ośnieżonych szczytach gór lub w głębokich fiordach. Przybierają różny wygląd, ale przeważnie mają po cztery palce u rąk i nóg, długi nos, duży brzuch oraz ogon zakończony pędzelkiem włosów. Podobno nie są wrogo nastawione do ludzi, ale bywają złośliwe i wyrządzają różne psoty. Norwegowie to ludzie otwarci, sympatyczni i chętni do pomocy. Bardzo dbają o środowisko naturalne, tak więc nie ma mowy o zaśmiecaniu dróg lub miejsc publicznych, nie wspominając już o lasach czy górach. Oczywiście centra dużych miast, np. Oslo czy Bergen, nie są idealnie czyste, ale zdecydowana większość miasteczek i domów jest bardzo zadbana i schludna. Norwegowie dokładnie przestrzegają przepisów, w tym drogowych. Jeśli nie wolno w jakimś miejscu palić, to nikt tego nie zrobi, a jeżeli ustawiono znak ograniczenia prędkości - nikt nie pojedzie szybciej. Zakazów jest jednak niewiele i tak nie ma zakazu deptania trawników czy ogólnego zakazu fotografowania w muzeach, a jeśli już czegoś robić nie wolno, to naprawdę z istotnych względów. Większość norweskich zwyczajów nie różni się od ogólnoeuropejskich (w tym także polskich) zachowań. Chcąc więc odpowiednio się zachować, wystarczy przestrzegać ogólnych zasad savoir-vivreu. Jeśli ktoś nie jest czegoś pewny (np. jak i z czym jeść regionalne danie), wystarczy zapytać, a na pewno znajdzie się osoba, która udzieli wyczerpujących objaśnień.